Ξεκινώντας τις εμφανίσεις του στον καινούργιο πολυχώρο «Acro» με εντυπωσιακή θέα στην Ακρόπολη(!), ο Γιάννης Πλούταρχος μοιράζεται «Προσωπικά Δεδομένα» με την Πάτια Ιορδανίδου.
«Έμεινα ένα χρόνο μακριά από τις πίστες γιατί το είχα ανάγκη. Έπρεπε να ξεκουραστώ και να ξεκουράσω και το κοινό μου, να αναθεωρήσω κάποια πράγματα». Έτσι ξεκίνησε και τελείωσε η συζήτησή μας με τον Γιάννη Πλούταρχο – κυκλικά δηλαδή, με γνώμονα το ελληνικό κοινό. «Οι καλλιτέχνες οφείλουν να μην εκτίθενται καθημερινά μπροστά του, αλλά να διατηρούν το μύθο τους». Αφού, λοιπόν, ο δικός του μύθος περιπλανήθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας το προηγούμενο καλοκαίρι, από σήμερα επιστρέφει στην Αθήνα σ’ ένα χώρο-υπερθέαμα έχοντας στις αποσκευές του νέες εμπειρίες και πολλά «Προσωπικά Δεδομένα» – αυτός είναι ο τίτλος του νέου του άλμπουμ. Με προβληματισμό και κριτική διάθεση απέναντι σε θέματα που αφορούν την ελληνική μουσική αλλά και τη νοοτροπία μας μάς μίλησε αρχικά για τα νέα του τραγούδια που προέκυψαν από την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της μουσικής σήμερα και επιστροφής στα λαϊκά ηχοχρώματα που προέρχονται από τις λαϊκές μας ρίζες. Μήπως όμως αυτό δεν συνδυάζεται κατά κάποιον περίεργο τρόπο και με το «Acro», στο οποίο θα τραγουδήσει με μαγευτικό φόντο την Ακρόπολη; Το εντυπωσιακό είναι ότι η Ακρόπολη θα είναι ορατή από οποιοδήποτε μέρος του μαγαζιού χάρη στη θεόρατη τζαμαρία (που θα αποτελεί το background της σκηνής) αλλά και στην αμφιθεατρική παράταξη των τραπεζιών.
«Η δημοφιλής δυτικοφερμένη ποπ μουσική που στηρίζεται μόνο στο ρυθμό δεν μπορεί να συντηρεί άλλο τα λαϊκά μαγαζιά» εκτιμά ο Γιάννης Πλούταρχος. Αντίθετα, τα λαϊκά τραγούδια –αν και οφείλουν να εκσυγχρονιστούν ενορχηστρωτικά– δίνουν προτεραιότητα στο λόγο και γεννούν συναισθήματα. Και σ’ αυτόν το δίσκο τα τραγούδια του μιλάνε για το πάντα επίκαιρο θέμα των σχέσεων, την αδυναμία των ανθρώπων να ζουν μόνοι τους, την ανάγκη να δημιουργούν μικρόκοσμους για να πολεμήσουν τη βεβαιότητα ότι έρχονται και φεύγουν μόνοι από τον κόσμο. Τη μουσική που «εντεχνίζει», πάλι, την αντιμετωπίζει με καχυποψία. «Μου αρέσουν τα τραγούδια που εννοούν και δεν υπονοούν άλλα από αυτά που λένε, ζητώντας από τον ακροατή να ψάξει να βρει βαθύτερα μηνύματα. Θέλω άμεσες, ντόμπρες και ειλικρινείς κουβέντες, θέλω αλήθειες, είμαι τέτοιος άνθρωπος εγώ», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Στο άλμπουμ του περιλαμβάνει –κατά την προσφιλή του συνήθεια– και δύο παραδοσιακά τραγούδια. Το «Τώρα που βρέχεις ουρανέ» των Χριστόδουλου Σιγανού και Valentino είναι μια αργή ρούμπα που μοιάζει με τσιφτετέλι, αλλά δεν είναι, και η «Μάγισσα» προσδιορίζεται ως μακεδονίτικο κομμάτι με ροκ χροιά που φέρει την υπογραφή του Αλέξανδρου Βουραζέλη και του Νίκου Βαξαβανέλη. Οι νέες συνεργασίες δεν λείπουν λοιπόν ούτε από αυτήν τη δισκογραφική δουλειά. Εξάλλου, πέρα από τους παλιούς γνώριμους και καταξιωμένους συνεργάτες (Αλέξης Σέρκος, Βασίλης Κελαϊδής, Δημήτρης Κορδατζής, Εύη Δρούτσα) που του χάρισαν μεγάλες επιτυχίες («Αχ κορίτσι μου», «Όλα σε σένα τα βρήκα», «Φυσάει πολύ» κ.λπ.) και όμορφες συνεργασίες, αφήνει πάντα ανοιχτή την πόρτα σε δημιουργούς που βλέπουν τα πράγματα με μια φρέσκια, πιο ιδιαίτερη ματιά.
Πρωτοτυπία είναι όμως και το γεγονός ότι το νέο αυτό CD κυκλοφορεί, εκτός από τα δισκοπωλεία, και στα περίπτερα. «Αν και μου ζητήθηκε πολλές φορές και επίμονα, δεν θέλησα να δώσω τη δουλειά μου σε κάποια εφημερίδα, αλλά να βοηθήσω τα δισκοπωλεία σ’ αυτήν τη δύσκολη περίοδο» και συνέχισε εντελώς απενοχοποιημένα «επέλεξα και τα περίπτερα για να υπάρχει εύκολη πρόσβαση σ’ ένα ευρύτερο κοινό ανά την Ελλάδα». Μαζί με το CD κυκλοφορεί (στην καλή τιμή των € 12,90) και ένα βιβλίο που περιλαμβάνει ένα βιογραφικό και τις συνεντεύξεις που έχει δώσει κατά καιρούς. «Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή και καλοφτιαγμένη, αρκετά όμως ακριβή παραγωγή για τα σημερινά δεδομένα. Μάλλον είμαστε από τους τελευταίους ρομαντικούς…»
|
Πάτια Ιορδανίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου